نجف زاده: «بوتیمار» و روایت قصه واقعی زندگی/ ظرفیت بازیگری «حمید لولایی» هنوز کامل کشف نشده است

خبرگزاری فارس-گروه رادیو و تلویزیون: شاید داستان یک خانواده ایرانی که به دلیلی از شهر تهران مهاجرت کرده و به شمال می روند شاید برای مخاطبان تلویزیونی آشنا باشد. اما آنچه در سریال «بوتیمار» به تصویر کشیده شده است با همه آنچه تا به حال دیدید متفاوت است.

در این سریال خانواده گلابی با محوریت حمید لولایی شما را همراه خود کرده و تا شمال می برند و در عین نشان دادن مفاهیمی پرارزش جذابیت های بصری را نیز چاشنی خود می کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علیرضا نجف زاده کارگردانی این سریال را به عهده دارد که در اولین تجربه سریال «زوج یا فرد» را برای نوروز سال گذشته ساخت. با او درباره سریال «بوتیمار» صحبت کردیم.

** آقای نجف زاده این سریال دومین تجربه کارگردانی شما در تلویزیون به شمار می رود.

-بله دومین سریالم برای شبکه سه است و قبل از آن فیلم تلویزیونی برای رسانه های تصویری ساختم و هم یک سریال برای کرمان ساختم. درباره قصه بوتیمار باید بگویم که قصه متفاوتی است.

** نام متفاوتی برای سریالتان انتخاب کردید.

-امیدوارم اینطور باشد و مردم بعد از دیدن این سریال از بار معنایی داستان متوجه انتخاب اسم شوند.

** داستان این سریال برخلاف سریال قبلی شما بیشتر روی موقعیت می چرخید.

-بله، قصه این سریال موقعیت محور است یعنی به صرف اینکه بخواهیم قصه ای را یکی بود یکی نبود تعریف کنیم نبوده است. بلکه در همان موقعیت ها قصه ای داریم که توانستیم به سریال ۲۰ قسمتی بسطش دهیم.

 

** بخشی از این قصه هم به معضلات و مشکلات اجتماعی مردم می پردازد.

-به نظرم ما اگر به مشکلات تلخ و معضلات اجتماع با نگاهی طنازانه بپردازیم هم می توانیم نقدش کنیم و هم اینکه هضمش را برای مخاطب راحت تر کنیم. با توجه به فضای کرونایی که در کشور و همه دنیا در این یکسال اخیر ایجاد شده قصه بوتیمار در زمان کرونا رخ می داد و همانطور که دیدید خیلی از بازیگران مان با ماسک بازی می کردند.

** سخت نیست؟

-این هم تجربه ای است. اتفاقا به همکارانم می گفتم شاید جامعه بشریت به لحاظ تاریخ را بشود به دو بخش قبل و بعد از کرونا تقسیم کرد. چون تغییرات خیلی عمده ای در آدم ها و زندگی شان بوجود آمده است چه به لحاظ اقتصادی اجتماعی و سیاسی. کار ما کار اجتماعی است و طبیعتا الهام گرفته از اتفاقاتی که در بطن اجتماع رخ می دهد و الان فکر می کنم مهم ترین موضوعی که در اجتماع بشریت وجود دارد کرونا و کنار آمدن با این ماجرا است و قصه ما هم سعی کرده از این در حد توان استفاده کند و در مقطعی تاریخی یک یادگاری هر چند تلخ برای بشریت بماند.

** به طور قطع کمدی از موضوع های تلخ جامعه گرفته می شود. شما برای نشان دادن کرونا هم به سمت تلخی هایش رفتید؟

-قصه ما قصه ای است که از بطن جامعه می آید. تلخی و شیرینی یک بخشی از جامعه است. اگر یادتان باشد سر سریال زوج یا فرد با اینکه کلیت سریال کمدی بود اما سه چهار سکانسی جدی داشتیم که بسیار هم در شبکه های اجتماعی دست به دست و دیده شد. سکانس ورود به زندگی یک آقازاده که برای اولین بار به آن شکل در تلویزیون پخش شد. یا قصه آفاق زنی تنها که در کلانتری فریاد زد که من تمام زندگیم را برای بچه و داداشم دادم و خودم چی؟ و به تنهایی یک زن در جامعه پرداختیم. این سکانس هم جزو سکانس های تلخ قصه ما بود اما با این حال خیلی هم دیده شد.

بوتیمار هم بالطبع در بخش هایی بیننده را به فکر وا می دارد و در بخش هایی ممکن است اشک مخاطب را دربیاورد و در سکانس هایی هم بیننده را بخنداند. یعنی بوتیمار شبیه به خود زندگی است. همانطور که در زندگی مان ممکن است لحظات غم و شادی داشته باشیم در این سریال هم چنین اتفاق هایی داریم.

** شما در این سریال از ترکیب بازیگرهای آشنا و امتحان پس داده در کارهای کمدی استفاده کردید. که حتی برخی هایشان در سریال قبلی شما نیز حضور داشتند. چطور شد که به همین ترکیب رسیدید؟

-وقتی فیلم نامه را می خوانید نقش ها کم کم بازیگرانشان را صدا می زنند و با توجه به محدودیت زمانی که داشتیم فکر می کنم توانستیم به بهترین ترکیب ممکن برسیم. البته چینش مان کمی متفاوت تر است. در زوج یا فرد خانم گلچین و آقای هاشمی مقابل هم بودند و در نهایت به هم می رسیدند و اما اینجا چیدمان متفاوت تری داریم. علاوه بر این از خیلی از بازیگران جدید هم استفاده کردیم. به ویژه اینکه ۷۰ درصد از کار در مازندران است و از بازیگران جدید هم استفاده کردیم و از بازیگران تلویزیون و تئاتر مازندران استفاده کردیم که نقش های محوری هم در کار دارند و امیدوارم جواب بدهد.

آقای لولایی بازیگری است که هنوز بخشی از بازیگری اش برای مخاطب کشف نشده است و معتقدم آقای لولایی علاوه بر اینکه در کمدی موفقند در کارهای جدی هم می توانند خیلی موفق تر باشند. در این سریال آقای لولایی بسیار جدی بازی می کنند و امیدوارم مخاطب هم این تفاوت را متوجه شود.

 

** آقای لولایی را بیشتر در کارهای کمدی دیدیم و اصلا او با کمدی نزد مخاطب شناخته شده است. فکر می کنید مردم او را با نقش جدی می پذیرند؟

-با توجه به موقعیت های قصه ما آقای لولایی نقشی جدی دارد اما قصه موقعیت طنز ایجاد می کند و فکر می کنم پارادوکسی که در جنس کار هست تا الان جواب داده است.

 

** از همکاری با بازیگران بومی شمال بفرمائید.

علاوه بر استفاده از بازیگران بومی از دو نوجوان ۷ ساله در این سریال استفاده کردیم و بخشی از سختی کار برای کار کردن با این سن و سال است. در ایران و تمام شهرها به شدت پتانسیل نهفته بازیگری وجود دارد اما خب باید این فصرت بوجود آید که بالقوه ها را بالفعل کنند. سختی هایی دارد اما من راضی بودم و امیدوارم بیننده ها هم راضی باشند از زحمت هایی که بچه های بومی کشیدند.

** اینکه بازیگران شما لهجه شمالی دارند شما را دچار حساسیت نکرد؟

-نه و این هم همان نکته ای است که گفتم وقتی من به مازندران می روم باید با آدم مازندرانی صحبت کنم و اصلا این را قبول ندارم که یک بازیگری ادای لهجه شهری را دربیاورد. وقتی بازیگر بومی در همان شهر حضور دارد چرا باید ادایش را دربیاوریم؟ چون برای بیننده قابل باور نخواهد بود. استان مازندران یکی از پر ظرفیت ترین استان ها برای هنر بازیگری است.

** با توجه به اینکه گروه تولید چه جلوی دوربین و چه پشت صحنه قبلا هم با هم همکاری کردید. چقدر فضای این سریال شبیه به کارهای قبلی شما است؟ و چقدر تلاش شده تا از آن فضا فاصله گرفته شود؟

-آدم هر تجربه ای که دارد سعی می کند از آن درس بگیرد حالا نکات مثبت و منفی و ما هم مستثنی نیستیم و سعی کردیم از نکات منفی و مثبت زوج یا فرد درس بگیریم. نکات مثبتمان را تقویت کرده و منفی ها را در حد توانمان برطرف و کم کنیم. اما به لحاظ ساختار قصه این سریال با زوج یا فرد تفاوت دارد. زوج یا فرد قصه محور بود اما بوتیمار موقعیت محور است و این تفاوت عمده اش است. به این شکل کار کردن خیلی سخت است و امیدوارم بتوانیم نتیجه خوبی بگیریم.

** شما در اولین تجربه کارگردانی سریال برای مناسبت نوروز کاری را ساختید و بوتیمار هم قرار بود در نوروز پخش شود که این اتفاق نیفتاد. کارگردانی دو کار پشت هم آنهم برای یک مناسبت شما را با محدودیت مواجه نمی کند؟

-من در زمان دستیاری ام جزو دستیارانی بودم که در انجام کارهای مناسبتی رکورددار بودم. از کارهایی که با آقای مقدم لطیفی و آقاخانی کار کردم. کارهای مناسبتی مشکلات خودش را دارد هم اینکه مردم و رسانه ها منتظر فرصتی هستند که آن کار را ببینند و همانطور که ممکن است استقبال خوبی از کار داشته باشند ممکن است آن را پس بزنند و انتظاراتشان را برآورده نکند. همچنین محدودیت زمانی بخشی از سختی کار ما بود. الان هم با توجه به فضای کرونایی که داریم درست است قصه ما هم در همین فضا است اما بالاخره سلامت بچه های گروه برایمان خیلی مهم است و سعی کردیم طوری رفتار کنیم که در صحنه های شلوغ و خیابانی تا جایی که ممکن است به قصه لطمه نخورد و بتوانیم سلامت گروه را حفظ کنیم. اما به طور معمول رقابت بین سریال های مناسبتی فضا را سخت تر می کند که البته من همیشه دوستش داشتم.

** نگرانی و فشار کاری تان بیشتر نمی شد؟

-قطعا چرا. اما خب نتیجه برایم مهم است. امیدواریم وقتی نتیجه کار را می بینیم خوب باشد و این خستگی و فشار کم شود. دوست داریم کادر درمان با دیدن این سریال  کمی از خستگی شان کمتر شود و بخشی از آلامشان تسکین پیدا کند.

** دیدگاه شما قابل تحسین است اما وقتی اوج کرونا بود و فراگیر شده بود بسیاری از کارگردان ها کار نکردند و در خانه هایشان نشستند.

-نظر آنها هم محترم است چونکه هر فردی شرایط شخصی متفاوتی دارد یکسری ممکن است بیماری زمینه ای داشته باشند و عده ای انگیزه لازم را نداشته باشند و تعدادی هم به لحاظ روحی ضربه خورده باشند. تمام اینها برای ما قابل احترام است. اما برخی مشاغل تعطیلی بردار نیست مگر ما می توانیم بخش درمان آتش نشانی نیروی انتظامی مان را تعطیل کنیم؟ به نظر من همانطور که از مردم توقع داریم در خانه بنشینند باید به آنها خوراک دهیم. هنوز تلویزیون پرمخاطب ترین رسانه است به این خاطر که فیلم های سینمایی پرفروش را هم شاید چند میلیون نفر دیده باشند. اما وقتی کار تلویزیونی می کنید با توجه به گستردگی پخش ۴۰ درصد از مردم کشور آن را می بینند.

خیلی از همکاران من سعی کردند در این مدت آنتن تلویزیون را سرپا نگه دارند. اگر بپذیریم یا بپذیرند به عنوان مدافعان فرهنگی سلامت باید نقشمان را ایفا کنیم. ما حتی در زمان جنگ هم برنامه سازی داشتیم و خیلی از افراد همان زمان نگفتند چون جنگ است دوربین مان را خاموش کنیم.

 

** شما در این سریال به شمال کشور هم سفر کردید. کارکرد تغییر لوکیشن در بستر قصه بود؟

-بله، به لحاظ قصه حدود ۸۰ درصد داستان در شمال می گذرد.

** طرح اصلی این سریال همان طرح سریال ویلا بود؟

-من آن سریال را چند سال پیش خواندم اما آن قصه آنقدر بازنویسی شد که به یک طرح جدیدی رسیدیم.

** یعنی ربطی به آن سریال ندارد؟

-نه و کسانی که دو قصه ویلا و بوتیمار را خوانده باشند متوجه این می شوند.

** خیلی از کارگردان های کمدی معتقدند که در تلویزیون خیلی نمی شود با خیال راحت کار کمدی ساخت. شما با این موافقید؟

-بحث تلویزیون فقط نیست و متاسفانه این محدودیت در همه رسانه های ما هست و بخشی از آن به خاطر ظرفیت آدم ها است که  نمی توانید با هیچ قشری شوخی کنید. شما سراغ هر قشری بروید همان قشر معترض می شود. در فیلم های مختلف دنیا ممکن است با سیاسی ها فرهنگی ها و ... شوخی کنند و این معنی اش این نیست که تمام آن قشر به این شکل هستند و اصلا از همین جا اعتراض ها شروع می شود و باید دست به عصا حرکت کرد. امیدوارم ظرفیت جامعه مان به حدی برسد که به راحتی بتوانیم شوخی کنیم و با هم بخندیم نه به هم.

** هدفگذاری شما از تولید این سریال چه بود و قصه تان می خواهد چه موضوعی را به مخاطب القا کند؟

-حال خوب حال خوب حال خوب. حالا این حل خوب هم از حال درونی خوب برمی آید و هم اینکه می گوید که در حال زندگی کنیم و برای آینده مان حالمان را خراب نکنیم.  این معضلی است که مردم جامعه ما به شدت درگیرش شدند و بخشی از آن هم به حق است اما قرار نیست امروزمان را برای فردایمان خراب کنیم. امروز تلاش کنیم برای فردا اما برای فردا خرابش نکنیم.

 

به گزارش فارس، سریال بوتیمار به کارگردانی علیرضا نجف زاده،‌ نویسندگی سعید جلالی و تهیه کنندگی مهران مهام از شبکه سه پخش می شود.

در این سریال حمید لولایی، مرجانه گلچین، اشکان اشتیاق، هدایت هاشمی، سارا مقربی، علی صبوری، رامین ناصر نصیر، سامی غریبی و .. بازی می کنند.

انتهای پیام/

 

  

منبع: فارس

کلیدواژه: سریال جامعه سریال بوتیمار علیرضا نجف زاده کارگردان سریال بوتیمار شبکه سه استفاده کردیم زوج یا فرد نجف زاده قصه ما قصه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۰۹۴۶۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصه‌های واقعی رئالیتی‌شوها را می‌بینند

شیدا یوسفی که تجربه بازی در سینما، تلویزیون، تئاتر و شبکه خانگی را در کارنامه‌اش دارد، پیش از شروع فعالیت حرفه‌ای خود در سینما و تئاتر در حوزه منشی صحنه مشغول بوده و نخستین تجربه حرفه‌ای خود و بستر معرفی‌اش به جامعه را سریال «ممنوعه» می‌داند.

این هنرمند پس از حضور در تلویزیون، وارد پلتفرم‌های شبکه خانگی شده و تا امروز در رئالیتی‌شوها و سریال‌های مختلفی نقش‌آفرینی کرده و بازیگری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند. حضور او در فصل دوم گیم‌شوی «زودیاک» بهانه‌ای شد تا با او به گفت‌وگو بپردازیم.

چه شد در گیم‌شوها حضور پیدا کردید؟ 

این روزها بازی مورد علاقه‌ام مافیاست. نخستین باری که بازی در «شب‌های مافیا» را تجربه کردم، شرکت‌کنندگان برنامه فقط خانم‌ها بودند که با یک ماه تمرین، بازی را یاد گرفتم. از آن زمان هم در همه مسابقات مافیا حاضر بودم. از سری اول «زودیاک» به بعد هم، هفته‌ای دو بار جدا از تمرینات با بچه‌ها جمع می‌شویم و بازی می‌کنیم و این بازی برایم بسیار جذاب شده در حدی که گاهی در دورهمی‌های خانوادگی حوصله‌ام سر می‌رود و دوست دارم با دوستانم مافیا بازی کنم.

با کدام فیلم یا سریال به مردم معرفی شدید؟

به نظر خودم سریال «ممنوعه» سبب معرفی من به مردم شد که نخستین کارم در شبکه خانگی بود. در این سریال جزو نقش‌های اصلی بودم که سبب شد بیشتر دیده شوم. البته طبق تجربیات من تا امروز، مخاطبان صداوسیما و نمایش خانگی دو دسته کاملاً مجزا از هم هستند. به عنوان مثال در شهرستان‌ها جوانان من را به واسطه حضورم در «شب‌های مافیا» یا «مافیا زودیاک» و حتی «ممنوعه» که تماماً تولید شبکه نمایش خانگی هستند می‌شناسند اما افراد مسن‌تر به واسطه نقشم در سریال‌های صداوسیما با من آشنا هستند.

شما در صداوسیما هم سابقه حضور در سریال‌های پرمخاطبی مثل «نون‌خ»، «بچه مهندس» و آثار دیگر را دارید، به عنوان یک بازیگر، حضور در صداوسیما برای شما دلنشین‌تر است یا در نمایش خانگی؟

هر کدام از این مدیوم‌ها مزایای خوش را دارد، اما مسائلی هست که شاید در هیچ کجای دنیا از لحاظ مناسبات دغدغه بازیگران نباشد مثلاً طراحی لباس یا گریم در صداوسیما بسیار سختگیرانه است اما در شبکه نمایش خانگی بازیگران فضای آزادتری دارند. بازی در محصولات پلتفرم‌های نمایش خانگی جذابیت خودش را دارد. مخاطب ایرانی این روزها درگیر برنامه‌ها و سریال‌های خانگی شده و مورد پسندش است حتی به نظرم در جامعه امروز مردم به حدی دغدغه فکری دارند که سریال‌های طولانی را پس می‌زنند و به دنبال مینی‌سریال‌ها می‌روند و آن‌ها را راحت‌تر می‌پذیرند.

تکرار ساخت رئالیتی‌شو در مورد بازی مافیا مخاطب را خسته نمی‌کند؟

شخصاً «زودیاک» را از تمام بازی‌های مافیا بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم کسی که بازی مافیا را دوست داشته باشد درگیر این سناریو و این برنامه می‌شود. یکی از جذابیت‌های این بازی این است که حتی اگر بازیکن حرفه‌ای هم باشید، ممکن است در روند بازی دچار اشتباه‌های جبران‌ناپذیری بشوید که این دقیقاً مثل زندگی ماست که سراسر تجربه است و قطعاً از اشتباهاتمان درس بیشتری می‌گیریم. ضمن اینکه مافیا بازی خسته‌کننده‌ای نیست زیرا حتی در جمع‌های خصوصی هم هیچ وقت دست‌ها تکراری نمی‌شود و همیشه بازی‌ها و اتفاق‌های جدید رخ می‌دهد.

از طرفی هم فکر می‌کنم بازی خانم‌ها و آقایان با یکدیگر روند برنامه را بهتر کرده چون معمولاً در بازی، خانم‌ها کمتر به هم اعتماد می‌کنند یا با هم تعارف و رودربایستی دارند اما زمانی‌ که در بازی خانم‌ها و آقایان کنار هم حضور دارند، بازی حرفه‌ای‌تر می‌شود. همچنین حضور شخصیت‌های معروف ورزشی یا اهالی موسیقی در برنامه، مخاطبان برنامه را بیشتر کرد. «زودیاک» بستری برای مخاطب ایجاد کرد تا رفتار و احساس افراد مورد نظر را ببیند و آن را حس کند.

در گذشته بسیاری از هنرمندان با این تفکر که حضور در رئالیتی‌شو می‌تواند آینده شغلی آن‌ها را تهدید کند در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کردند، امروز این تصور چقدر تغییر کرده است؟

برای پاسخ به این پرسش از خودم مثال می‌زنم، من در حوزه بازیگری تحصیلات آکادمیک دارم و قطعاً شغل خودم را بازیگری می‌دانم اما دوست دارم در برنامه‌های اینچنینی نیز حضور داشته باشم. برنامه‌های رئالیتی‌شو جذابیت‌های خاص خود را دارند که علاوه بر سرگرمی و جذابیت، از لحاظ اقتصادی نیز برای شرکت‌کنندگان قابل توجیه است که با توجه به وضعیت خود مجاب به حضور در این برنامه‌ها بشوند. گذشته از این مسائل، همان طور که خانم «شبنم مقدمی» در رئالیتی‌شو «صداتو» به عنوان داور حضور دارد یا «محسن کیایی» به عنوان مجری به این برنامه می‌آید، به همین صورت تمام بازیگران کم‌کم به سمت این برنامه‌ها خواهند آمد زیرا رئالیتی‌شوها معمولاً مورد پسند مردم واقع می‌شوند و مگر غیر از این است که ما بازیگران یکی از اهداف اصلیمان سرگرم کردن مردم و ساخت اوقاتی خوش است؟ مثلاً مردم در برنامه «صداتو» به صدای یک شخص عادی که در نانوایی کار می‌کند اما صدای خوبی دارد و آواز می‌خواند گوش می‌کنند و لذت می‌برند، بنابراین کسی که دوست دارد قصه بشنود تماشای برنامه‌های رئالیتی‌شو را انتخاب می‌کند.